《有窦复者世居镇戎能道边事》拼音版

宋代王陶

yǒudòuzhěshìzhènróngnéngdàobiānshì--wángtáo

jūnjiànzhènróngqiānshùngōngjiànshǒugēngzhǒngguāntiánfángshǒu

xiāngtuánzhìbǎofānjūnxiàshìzéitíngshūyǒu

shāyángrányànzhìshìbozéibīngzhīkòu

dōuxiàozhāobǎobǎowàizhòngwéibǎi

qiángchéngxiǎonánzéijiànpéngchéngshàngguò

bǎozhōngshùshírénqiědòuqiěqiěxīnxīn

dēngzhuóménwèipíngyīngxiánshāngshù

chuāngjiāndìngjiànshèqiúháojiànwénshēng

zhēngjiāngjǐnnángzéishīmíngjīnshōuzhòngwéikǒngchí

wéichéngbǎoránzhòngshāngháo

cónggàndòngjūnshājiāozēngchǐ

cháotíngwèishěngbiāngōngshìxūnwén

āntiānbīngbǎiwànzhòngjǐnbèijiānqiěyǒng

王陶简介

唐代·王陶的简介

(1020—1080)京兆万年人,字乐道。仁宗庆历二年进士。嘉祐初为监察御史里行。以论事不当出知蔡州,复以右正言召。赞韩琦决策,立英宗为皇子。英宗立,加知制诰,进龙图阁学士、知永兴军,召为太子詹事。神宗立,迁枢密直学士,拜御史中丞。初受知于韩琦,骤加奖拔,至是料神宗必易置大臣,欲自规重位,遂力攻韩琦。出知陈州。入权三司使,为吕公著劾罢。卒谥文恪。有文集及《奏议》、《诗说》等。

...〔 ► 王陶的诗(6篇)